بررسی زیست شناسی پروانه برگ خوار توت glyphodes pyloalis walker (lepidoptera: pyralidae) روی میزبان ارجح و تأثیر عصاره گیاه گندواش artemisia annua l. روی برخی از پارامترهای زیستی و فیزیولوژیکی آن در شرایط آزمایشگاه

ترجیح میزبانی تغذیه پروانه برگ خوار توت glyphodes pyloalis walker با استفاده از دستگاه بویایی سنج در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی روی توت سفید و واریته های کن موچی، شین ایچی نوسه و ایچی نوسه مورد مطالعه قرار گرفت. لاروها بیشترین گرایش را به سمت واریته های کن موچی و ایچی نوسه نشان دادند. همچنین ویژگی های زیست شناسی و پارامتر های جدول زندگی پروانه برگ خوار توت در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی( دمای 2±24 درجه سانتیگراد، رطوبت 10±75 درصد دوره نوری 8: 16(تاریکی: روشنایی) ساعت) مورد بررسی قرار گرفت. روزانه آمار مرگ و میر، پوست اندازی، ظهور حشرات بالغ و جنسیت آن ها یادداشت شد. دوره رشدی جنینی، لارو سن1، لارو سن2، لارو سن 3، لارو سن4، لارو سن 5، پیش شفیره و شفیره به ترتیب 06/4، 93/2، 03/2، 01/2، 1/2، 09/4، 04/2 و 7/9 روز بود. حداکثر عمر حشرات بالغ نر 7 و حشرات ماده 11 روز است. داده های به دست آمده بر اساس جدول زندگی دو جنس (نر و ماده)، مراحل رشدی- سنی، با در نظر گرفتن تغییرات رشد افراد و جنسیت آن ها، تجزیه و تحلیل گردیدند. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، نرخ متناهی افزایش جمعیت (?)، نرخ خالص تولید مثل (r0)، نرخ ناخالص تولید مثل (grr) و متوسط مدت زمان نسل (t) برای پروانه برگ خوار توت به ترتیب 14/ روز 1-، 15/1 روز 1-، 67/134 نتاج ماده، 71/294 تخم و 44/34 روز به دست آمد. امید زندگی تخم های گذاشته شده 15/32 روز بود. تأثیر عصاره متانولی گیاه درمنه artemisia annua l. روی مرگ و میر و برخی از پارامترهای زیستی و فیزیولوژیکی g. pyloalis مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های سمیت حاد و تأثیر غلظت های زیر کشنده روی پارامترهای زیستی با استفاده از روش تست موضعی و لارو سن 4 انجام شدند. مقدار lc50 برای لاروهای سن چهارم 24 ساعت پس از شروع آزمایش 09/15% محاسبه شد. غلظت های زیر کشنده عصاره درمنه در رشد و نمو لاروهای تیمار شده اختلال ایجاد کردند و در لاروهای تیمار شده با lc50 افزایش سن لاروی مشاهده شد. میانگین تعداد تخم گذاشته شده و درصد تفریخ تخم در کلیه تیمارها کاهش یافت. تأثیر عصاره درمنه روی تغذیه و خصوصیات بیوشیمیایی این آفت روی لارو های سن پنجم در غلظت های 5، 5/2، 25/1 و 625/0 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. با افزایش غلظت عصاره، شاخص بازدارندگی تغذیه نیز افزایش یافت. نرخ رشد نسبی، کارآیی تبدیل غذای خورده شده، کارآیی تبدیل غذای هضم شده، قابلیت هضم نسبی و شاخص مصرف در لاروهای تیمار شده تفاوت معنی داری با شاهد نشان داد. همچنین میزان پروتئین، کربوهیدرات، لیپید، فعالیت آلفاآمیلاز و پروتئاز 48 ساعت پس از تیمار در مقایسه با شاهد به طور معنی داری کاهش یافته است. فعالیت آنزیم های لیپاز، استراز و گلوتاتیون اس-ترانسفراز در لاروهای تیمار شده تفاوت معنی داری را با شاهد نشان دادند. می توان نتیجه گرفت که عصاره متانولی a. annua به عنوان ترکیب ضد تغذیه قوی عمل کرده و از این طریق بر میزان ترکیبات بیوشیمیایی این آفت تأثیر می گذارد.